Ik weet nog dat er een flesje champagne voor me klaar stond in het ziekenhuis toen ik van mijn oudste was bevallen. En wat snakte ik daarnaar! 9 maanden geen druppel, dus ik had dat wel weer verdiend.
Na een maandje of drie borstvoeding had ik wel aan mijn plicht voldaan. Tijd om weer te drinken. En dit is ook letterlijk hoe ik dacht 'ik heb wat in te halen', 'ik kan eindelijk weer drinken'.
Fast forward naar een paar drinkende jaren later, mijn kids zijn rond de 9 en 7.
Ik ben gescheiden en ik had destijds mijn kinderen de helft van de tijd bij me. Dat is soms wel even aanpoten geweest, in m'n eentje. Full time baan, kindjes opvoeden, sporten, sociaal leven. Top ingrediënten om af en toe even 'bij te komen' met een wijntje of wat... Ook als de kindjes bij me waren kwamen die avonden voor. Dus de dag(en) daarna een kater, geen puf om echt iets leuks met ze te doen. In die lage energie was ik verhoudingsgewijs veel met mezelf bezig. Niet zo chique allemaal.
En toen het moment kwam dat ik vragen van ze kreeg als 'ben je dronken?' of 'ben je brak?' dacht ik nee. Dit gaat me veel te ver. Dit is niet wat ik wil voor mezelf, laat staan dat ik zo een voorbeeld ben voor mijn kids.
Inmiddels zijn we ruim drie jaar verder. Ik ben inmiddels een beetje bij aan het komen van mijn drink verleden en ik merk grote verandering bij mij en mijn kinderen. We hebben veel gesprekken gehad over de momenten dat ik wijn dronk en wat dat met ze deed. Hun eerlijkheid heeft me ook geholpen om deze keuze te maken. Niet echt iets om trots op te zijn, hun bevindingen, maar ik ga het wel delen. Ze vonden me anders worden, ik deed beloftes die ik niet na kwam, vaak onaardig, kort lontje, weinig geduld, eng, stom, ik was mama niet meer, ze wisten niet wat ze aan me hadden en ze hebben zich zelfs een keer niet veilig gevoeld.
Confronterend? Enorm! En ik heb hier ook best een tijd mee gezeten.
Nu voel ik alleen maar opluchting en ben ik heel blij met en trots op de vernieuwde en versterkte band met mijn kinderen.
We hebben veel meer gesprekken, we zijn heel open naar elkaar. Ik voel ook duidelijk dat ze dichter bij me staan dan voorheen. Ze komen meer naar me toe met alles wat ze bezig houdt of wat ze opvalt.
Laatst had ik een glaasje 0.0 prosecco, dat wekte meteen een schrik reactie op bij ze... Je gaat toch niet weer drinken? Nee, dat ga ik niet meer doen.
Het tijdperk van korte lontjes, wegwuiven en geen geduld is voorbij! Tijd voor nieuwe dingen!
Ik zit te bedenken hoe vaak ik dronk in het bijzijn van mijn kids, zo vaak was dat niet eens. Althans, wat vind je vaak. Gemiddeld een keer in de twee weken (ik heb ze om het weekend). Anyway, hier hoef ik nu niet meer over na te denken....
Comments