Deze vraag heeft me de afgelopen jaren zoveel bezig gehouden. En wat was ik trots als dat me dan een keertje lukte, al was dat meer uitzondering dan regel.
Over het algemeen ging dat niet, want na een glas of twee gooide ik met gemak al mijn voornemens overboord.
Wat een eeuwige discussie. Als ik nu terugkijk kostte me dit alleen al zoveel energie, want eigenlijk stelde ik mezelf de hele tijd teleur. Maar dat toegeven ging dan ook weer niet. Want iedereen doet het toch? Iedereen deed toch gezellig? Iedereen heeft toch een kater?
Dus op een dag had ik het lumineuze idee; ik ga gewoon geen kater meer hebben.
Haha, alsof dat lukte, natuurlijk niet. Wat ik ging doen, om een uur of 17.00 al afspreken, lekker wijntjes drinken en rond 21.00 uur naar huis (soms zonder te eten). Dan lag ik netjes op tijd in bed en zou je zeggen dat je genoeg tijd had om te slapen om lekker op tijd weer op te kunnen staan, katervrij.
Ik ging zorgen dat ik genoeg wijn kon drinken binnen dat timeframe met wat glazen water afgewisseld zodat het allemaal wel mee zou vallen. Well, not so much.
Vaak werd ik rond 23.00 uur wakker, uitgedroogd, koppijn met het gevoel alsof ik een nacht was doorgehaald op de redbull en dus uren wakker lag. Wat een drama.
Niks niet fris en fruitig. Uitgedroogd, koppijn, miserable, onproductief en een doorzichtige huid zonder glans.
Die glans was er sowieso een beetje af. De alcohol magic van vroeger deed eigenlijk al heel lang zijn werk niet meer.
Het helemaal stoppen met alcohol drinken was nooit een optie in mijn hoofd. Ik kan toch gewoon, net als andere mensen, een beetje controle houden over wat en hoeveel ik drink? Hoe standvastig en doelgericht ik leek voordat ik een avondje uit ging, hoe teniet werd dat gedaan na een eerste paar slokken. Mijn ruggengraat veranderde keer op keer in iets wat het tegenovergestelde is, whatever that is...
Het duurde dan ook heel erg lang totdat ik eindelijk toe durfde te geven dat alcohol niet meer voor mij werkte...
Kommentare